مهندسی فرهنگ در حکومت خامنه‌ای در مقابله با تهاجم فرهنگی دو وجه دارد: سلبی و ایجابی. در وجه سلبی با سانسور، فیلترینگ، پارازیت، عدم صدور مجوز و بازداشت و زندانی کردن و ترور از تولید و توزیع کالاهای فرهنگی غیرخودی‌ها جلوگیری می‌شود. اما خودی‌ها تقریبا همهٔ منابع دولتی و عمومی بخش فرهنگ (که از نگاه حکومت همان تبلیغ و آموزش مذهبی است) را در قالب تولید آثار به‌ظاهر فاخر (بسیار گران‌قیمت)، جشنواره‌های قرآنی و مداحی، برنامه‌های آموزشی و تبلیغی مذهبی، و بودجه‌های حوزه‌های علمیه و دیگر مراکز دینی به خود اختصاص می‌دهند. هیچ نهادی در ایران به اندازهٔ دولت دارای منابع مالی و نیروی انسانی و سازمان در بخش فرهنگ نیست. این منابع چگونه اختصاص یافته‌اند؟
فقط به بودجهٔ نهادهای دینی و فرهنگی و رسانه‌ای نگاه کنید:
• رادیو و تلویزیون دولتی: ۳۰۰۰ میلیارد تومان در سال ۹۲ که بخش عمدهٔ آن صرف تبلیغات مذهبی و سیاسی می‌شود.
• ۸هزار و ۱۰۰ پروژه مربوط به احداث مسجد در نقاط مختلف کشور با بالغ بر ۱۰ تا ۶۰ میلیون تومان کمک برای هر پروژه از سوی قرارگاه کوثر (فارس، ۱۰ دی ۱۳۹۲) یعنی میان ۸۱ تا ۴۸۶ هزار میلیارد تومان.
• بودجه بازسازی عتبات عالیات در سال ۱۳۹۰، ۱۰۰ میلیون دلار (معادل حدود ۱۲۰ میلیارد تومان و به ارزش امروز ارز ۳۵۶ میلیارد تومان) بوده است. این رقم را مقایسه کنید با بودجه وزارت ورزش که ۱۰۰ میلیارد تومان در همان سال بوده است. (تابناک، ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۰) دولت روحانی در روزهای پایانی سال ۹۲، ۲۵۰ میلیارد تومان به بازسازی عتبات در عراق اختصاص داد. (خبرگزاری دانشجو، ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۳)
• افزایش دو و نیم برابر بودجه حوزه‌های علمیه از سال ۹۱ به سال ۹۲ به میزان ۱۰۴۰ میلیارد تومان (ایسنا، ۹ مهر ۱۳۹۲)
• اختصاص ۲۰۰ میلیارد تومان بودجه به تبلیغ قرآن به علاوهٔ نیم درصد بودجهٔ کل کشور در سال ۹۲ که سهم سازمان تبلیغات از این بودجهٔ نیم درصدی ۱۱٫۵ میلیارد تومان است (باشگاه خبرنگاران، ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۲)
بودجه‌های اختصاصی دولت به بخش‌های کتاب (حدود ۹۰ میلیارد تومان برای کتابخانه‌های عمومی)، سینما (۱۲۰ میلیارد تومان در سال ۹۳)، تئاتر (۱۲ میلیارد تومان در سال ۸۲) و دیگر هنرها اصولا در برابر ارقام فوق رقمی به حساب نمی‌آید و بخش عمدهٔ آنها نیز هزینهٔ حقوق کارکنان و نگه‌داری از تاسیسات دولتی در این حوزه است. در کدام کشور غربی (استکباری از نگاه خامنه‌ای) چنین رانت دولتی‌ای برای نزدیکان حکومت، چنان سوء استفاده‌ای از قدرت در نظام دانشگاهی و چنین سرریز کردن منابع عمومی به جیب دیوان‌سالاری دینی به چشم می‌خورد؟
———————-
مجید محمدی
ساده اندیش 